Alles op het spel

Het moment dat er gevoelens bleken voor een andere vrouw, zag ik mijn hele toekomstperspectief ineen stuiken. Ik dacht dat mijn gezin kapot ging…

Nu, 6 jaar later, zijn we samen op skivakantie. Met het gezin.

Iets wat Steve vanaf de relatiebreuk al wilde doen. Iets waar ik net wat meer tijd voor nodig had om me terug voor open te stellen.

En ik realiseer me ineens hoe er een periode is geweest dat ik hem dit misschien zelfs niet gegund heb. Dat ik dacht: 'als je onze liefdesrelatie op het spel zet, dan zet je maar alles op het spel.'

Wieweet was het misschien zelfs een subtiele poging om hem ergens terug met zijn focus op ons te krijgen…

Failed.
Want eigenlijk is zijn focus op ons nooit weg geweest.

Het voelde wel zo.
Ik voelde het zo.

En had ik m'n eigen diepe en vaak pijnlijke proces uit de weg gegaan, en in m'n kwaadheid en verdriet gebleven… dan was ik vandaag effectief dit soort gezinsmomenten kwijt gespeeld.

Dus misschien gaat het niet zozeer over wat je de ander wel / niet gunt.
Maar wel hierover: Wat gun je jezelf?

Eentje om even bij stil te staan...

En als je het graag wat extra kracht bij zet, mag je het zeker ook met me delen. Dat kan bvb via instagram. Ik lees / hoor het graag.

Warme, winterse groeten

Naomi

Ps: met 'die andere vrouw' die op het speeltoneel verscheen, ga ik 25 juni in gesprek. En jij kan er live bij zijn. Noteer de datum alvast in je agenda. En hou deze pagina in de gaten.

Pss: liever niet zo lang wachten om elkaar eens live te ontmoeten? Kom dan naar het Salongesprek met Hanne en Kris en ontmoet nog meer mensen die een eigenwijs parcours afleggen.

​

Denk je spontaan aan iemand bij het lezen van dit schrijfsel? Deel de link dan gerust. Wie weet wat gun je de ander hiermee 😉